Protokół Internetu, wersja 4.

Protokół Internetu (IP) został opracowany około 20 lat temu przez Departament Obrony USA. Departament obrony szukał sposobu na połączenie różnych rodzajów posiadanych komputerów i sieci je obsługujących w jedną wspólną sieć. Osiągnięto to za pomocą warstwowego protokołu, który odizolował aplikację od sprzętu sieciowego. Protokół ten używa modelu nieco różniącego się od modelu OSI. Jest on nazwany jako model TCP/IP. Stos protokołów TCP/IP zawiera cztery warstwy funkcjonalne: Protokół Internetu (IP) został opracowany około 20 lat temu przez Departament Obrony USA. Departament obrony szukał sposobu na połączenie różnych rodzajów posiadanych komputerów i sieci je obsługujących w jedną wspólną sieć. Osiągnięto to za pomocą warstwowego protokołu, który odizolował aplikację od sprzętu sieciowego. Protokół ten używa modelu nieco różniącego się od modelu OSI. Jest on nazwany jako model TCP/IP. Stos protokołów TCP/IP zawiera cztery warstwy funkcjonalne: Warstwa procesu/aplikacji. Warstwa aplikacji dostarcza protokoły zdalnego dostępu i współdzielenia zasobów. Znane aplikacje, jak Telnet, FTP, SMTP, HTTP i wiele innych znajduje się i działają w tej warstwie i są uzależnione od funkcjonalności niższych warstw. Warstwa "host z hostem". Warstwa host z hostem protokołu IP luźno nawiązuje do warstw sesji i transportu modelu OSI. Obejmuje dwa protokoły: protokół sterowania transmisją TCP i protokół datagramów użytkownika UDP. Obecnie, w celu dostosowania do coraz bardziej zorientowanego na transakcje charakteru Internetu, definiowany jest trzeci protokół. Protokół ten nosi próbną nazwę protokołu sterowania transmisją i transakcją T/TCP. Protokół TCP zapewnia połączeniową transmisje danych pomiędzy dwoma lub więcej hostami, może obsługiwać wiele strumieni danych, kontrolę błędów, a nawet ponowne porządkowanie pakietów otrzymanych w niewłaściwej kolejności. Protokół datagramów użytkownika UDP jest innym protokołem IP warstwy host z hostem. Zapewnia on proste i mające niewielki narzut transmisje danych. Prostota datagramów czyni UDP protokołem nieodpowiednim dla niektórych aplikacji, za to doskonałym dla aplikacji bardziej wyszukanych, które mogą same zapewnić funkcjonalność połączeniową. Warstwa Internetu. Warstwa Internetu protokołu IPv4 obejmuje wszystkie protokoły i procedury potrzebne do przesłania danych pomiędzy hostami w wielu sieciach. Pakiety przenoszące dane muszą być trasowane. Odpowiada za to

Wersja (4bity) Długość nagłówka w słowach 32-bitowych  ( 4 bity) Typ Usługi (TOS - 8 bitów) Długość (16 bitów) Identyfikacja (16 bitów) Flagi 3 bity   Przesunięcie Fragmentacji ( 13 bitów) Czas życia ( TTL - 8 bitów) Protokół ( 8 - bitów) Suma kontrolna nagłówka 16 bitów Adres IP żródłowy (32 bity) Adres IP docelowy (32 bity) Opcje Dane(zmienna długoś©ć

protokół Internetu IP.

Numer wersji pakietu IP jest zakodowany w czterech pierwszych bitach nagłówka , dlatego każdy pakiet IPv4 zaczyna się od 0100 .

 Za nim znajduję się polę określające długość nagłówka w 32-bitowych słowach.Standardowy nagłówek IP składa się z 20 bajtów. Z tego powodu długoś©ć nagłówka przyjmuję wartość 5. Maksymalna długoś©ć nagłówka z opcjami to 60 bajtów , czyli 15 słów

Następne pole to 8-bitowe pole typ usługi ( TOS - Type of Service) .Pierwsze 3 bity s bitami pierwszeństwa (precedence) i są ignorowane w większości współczesnych sieci IP.

Spośród następnych 4 bitów może by©ć ustawiony tylko 1 - oznaczają one kolejno:

• małe opóżnienie ( low delay)
• dużą przepustowoś©ć (high throughtput)
• dużą niezawodoś©ć (high relability)
• niski koszt ( low cost) ( zdefiniowane w RFC 791
• ostatni skrajny bit nie jest wykorzystywany

Pole TOS jest zwykle ustawiane przez aplikację lub system operacyjny .

Po polu TOS następuje pole długości 16 bitów określająca całkowitą długoś©ć pakietu w bajtach ( nagłówek oraz dane)

16-bitowe pole identyfikacja w niepowtarzalny sp[osób identyfikuje każdy wysłany pakiet - po wysłaniu każdego pakietu jest inkrementowane . WYjątekiem od powyższego jest stan w którym pakiety IP są fragmentowane. W rtakim przypadku każdy fragment jednego pakietu posiada taką samą wartoś©ć tego pola.Znaczenie mają także flagi oraz przesunięcie fragmentacji

Następne pole to 8-bitowy czas życia ( TTL - time-to-live) Wartoś©ć tego pola jest dekrementowana za każdym razem , gdy pakiet przejdzie przez router , co ogranicza liczbę skoków.Na początku routery nie dekrementowały o liczbę skoków , ale o czas w którym przebywały w ich wewnętrznym buforze.

Gdy TTL osiągnie 0 to router odrzuca pakiet i wysyła pakiet ICMP informujący o przedawnieniu

32-bitowy adres IP składa się z adresu sieci oraz adresu hosta