Pałac został zbudowany ok. 1875 r., na miejscu dworu spalonego podczas powstania styczniowego. Autor projektu nie jest do końca znany; według jednych źródeł architektem mógł być Bronisław Brodzic – Żochowski, według innych pałac projektował architekt francuski. Pałac jest skomponowany w duchu renesansu francuskiego. Prof. Tadeusz Jaroszewski pisał o nim, że stanowi on znakomity przykład tzw. „kostiumu francuskiego”.

Na terenie założenia parkowo – pałacowego wybudowano w latach 1932 – 1934 drugi pałac, nazwany „nowym pałacem”, dla Zofii Glińczyny z domu Wodzińskiej i jej męża Zygmunta Glinki.

Jest to pałac utrzymany w duchy klasycyzującego modernizmu – projektował go warszawski architekt Karol Wilhelm Henneberg.