SPX ( Sequenced Packet Exchange ) jest prostym protokołem warstwy transportowej, zapewniającym niezawodne przesyłanie danych w trybie połączeniowym.Został on opracowany na wzór pakietu XNS ( Xenox NEtwork Sysem) SPP ( Sequenced Packet Exchange). Połączenie z drugą stroną jest tutaj ustanawione przed wysyłaniem danych, a dostarczenie wymaga potwierdzenia

8-bitowy typ strumienia danych określa typ pakietu danych. Szesnastkowe FE jest żądaniem zakończenia połączenia. Szesnastkowe FF potwierdza zakonczenie połączenia. Szesnastkowe 80 lub FD jest zarezerwowane dla połączeń protokołu SPX II , a pozostałe od 00 do 7f są definiowane przez aplikację

16-bitowy identyfikator połączenia docelowego jest określany przez stację odpowiadającą na żądane polecenia SPX.

16-bitowy numer sekwencji , określający następny pakiet , którego oczekuje druga strona połaczenia. Na przykład , jeśli stacja A wysyła pakiet SPX do stacji B z numerem sekwencyjnym 487 oraz ustawionym bitem ACK , yo oczekuje od stacji B potwierdzenia z numerem 488

Numer alokacyjny jest numerem sekwencyjnym określającym iloś©ć dostępnych buforów ( liczba potwierdzająca - numer alokacyjny +1 ). Jeżli liczba alokacyjna jest niższa miż liczba potwierdzająca , yo oznacza , że stacja nie posiada wolnych buforów odbierających i wysyłający będzie musiał poczeka©ć na następny pakiet ACK.

Ostatnie pole jest dostępne tylko w rozszerzonym nagłówku SPX II na negocjowanie wielkości pakietu podczas ustanawiania połączenia.

W orginalnym protokole SPX istnieje kilka krytycznych uproszczeń. SPX niepotrafi określać maksymalnego rozmiaru pakietu dozwolonego w połączeniu pomiędzy dwoma stacjami, więc maksymalny rozmiar pakietu dozwolonego IPX przenoszącego informację SPX wynosi 576 bajtów. Odjęcie 30 bajtów na nagłówek IPX i 12 na nagłówek SPX daje tylko 534 bajty na dane.

PO drugie , każdy pakiet SPX musi być potwierdzany z osobna.

SPX II przełamuje wiele ograniczeń protokołu SPX. Dane nie są ograniczone do MTU IPX o długości 576 bajtów. Domyślnie rozmiar okna SPX II jest ustawiany na 8 , co pozwala na przesłanie 8 pakietów danych przed koniecznością potwierdzenia.SPX II posiada też obsługę błędów

SPX i SPX II używają różnych zegarów , włączając w to czas nasłuchiwania , czas potwierdzania oraz czas zaniechania. Wartości tych liczników są oparte na orginalnym zegarze RTC komputera PC i zliczają co 55 milisekund( czyli 18,2 razy na sekundę).

Czas nasłuchiwania jest podobny do czasu życia połączenia ( ang. jeep-alive-timer). Jeżeli połaczenie SPX nie wysyła danych , to co jakiś czas wysyła pakiet wymagający potwierdzenia. Domyślnie zegar ustawiony jest na 108 razy 55 milisekund , czyli ok 6 sekund. Z tego powodu jeśli połączenie SPX nie będzie wymieniało danych , to będzie wysyłało pakiety utrzymujące połączenia