Wspólną cechą większości broni ninja jest to, że łatwo je nosić ukryte przy sobie bez wzbudzania podejrzeń ze strony postronnych obserwatorów. To kluczowa sprawa dla ninja działających w przebraniu. Takie np. kyoketsu-shoge można ukryć pod połami ubrania, z łańcuchem owiniętym wokół torsu. Fukiya ukryta w rękawie, shuriken w zwojach obi, shikomi-zue wyglądająca jak zwykły kij, podczas gdy w istocie okazuje się być śmiercionośną bronią. Do tego bronie ninja mają bardziej uniwersalny charakter niż bronie samurajskie i mogą służyć także jako narzędzia niezbędne w trakcie wykonywania zadania. Dobrym przykładem jest choćby ninja-to ze swoją pochwą czy wspomniane już kyoketsu-shoge. Różnica między broniami ninja i broniami samurajów tkwi w tym, że ninja nie otaczają swej broni takim kultem jak samuraje, gdyż dla ninja jest ona jedynie narzędziem pracy, a nie odbiciem duszy wojownika.

Ninja-to:
W porównaniu z mieczami samurajskimi jest krótszy, ma prostszą konstrukcję i głownię pozbawioną charakterystycznej krzywizny typowej dla np. katany. Za to pochwa miecza jest wykonana nad wyraz solidnie i zmyślnie, dzięki czemu może posłużyć jako pałka do ogłuszenia wroga, łom, rurka do oddychania pod wodą czy cokolwiek innego, do czego akurat może się przydać w danej chwili.

Shuriken:
Shurikeny nie służyły do zabijania ludzi, a jedynie do ich ranienia. Za to ich ostrza zwykle pokrywano trucizną, dzięki czemu ranny umierał na skutek działania trucizny. Zabić shurikenem - i nie będzie to śmierć na miejscu - można praktycznie jedynie przy trafieniu w gardło (tętnica szyjna, krtań) lub w oko (o ile tylko jeden z kolców przebije się przez oczodół i dotrze do mózgu).

Fukiya:
Jest wiele rodzajów dmuchawek - krótszych (łatwiej je ukryć) i dłuższych (dysponują większym zasięgiem strzału). Zdjęcia pokazują fukiya najczęściej spotykaną: krótką i łatwą do ukrycia choćby w szerokim rękawie kimona.

Shinobi-shuko/Shinobi-ashiko:
Pazury są nakładane na dłonie tak, by ostrza znalazły się po wewnętrznej stroni dłoni i stanowiły narzędzie ułatwiające wspinanie się po pionowych powierzchniach (ściany, mury itp.). Pozwalają rzucać (nie zatrzymywać) trzema dodatkowymi kośćmi podczas testu wspinaczki. Jako broń służą jedynie w ostateczności, w sytuacjach zaskoczenia albo braku pod ręką innej, skuteczniejszej broni, bo po prostu słabo spisują się w tej roli.
Do tego kolce zakładane na obuwie. Pomagają nie tylko we wspinaczce, ale również w poruszaniu się po lodzie. W sytuacji, gdy walka toczy się na śliskiej powierzchni, czyli najczęściej po prostu na lodzie, kolce na obuwiu pozwalają bez problemu zachować równowagę i nie ślizgać się przy byle gwałtownym poruszeniu, a to pozwala ignorować wszelkie negatywne modyfikatory wynikające z walki w takim środowisku.

Tetsubishi:
Małe, ostre kawałki metalu, które mają tę właściwość, że rzucone na ziemię zawsze zawsze padają tak, by jeden z ich kolców sterczał do góry. Osoba nosząca inne obuwie niż drewniane geta, następująca stopą na tetsubishi odnosi niewielką, ale bardzo bolesną ranę. W przypadku samuraja ścigającego ninja praktycznie uniemożliwia mu to kontynuowanie dalszego pościgu dopóty, dopóki nie wyjmie dokuczliwego ostrza ze zranionej stopy. Jednak nawet wtedy musi wykonać udany test Wytrzymałości z PT 20, by pomimo rany móc dalej ścigać umykającego ninja - oczywiście już ze zmniejszoną prędkością.

Kaginawa:
Kotwiczka z umocowaną do niej liną stanowi podstawowe narzędzie do wspinaczki na mury co większych budowli, np. zamków. Rzadziej i mniej skutecznie wykorzystywana też jako broń do walki czy do chwytania przeciwnika. Oprócz tego sama lina może posłużyć ninja do nieskończonej ilości innych zastosowań: od krępowania jeńców po wiązanie ze sobą różnych elementów ekwipunku.

Kyoketsu-shoge:
Kyoketsu-shoge to łańcuch zakończony metalowym kółkiem, z umocowanym na drugim końcu ostrzem wyposażonym w zakrzywiony hak (jak bosak). Może posłużyć jako broń do walki wręcz - do kłucia czy cięcia, ale równie dobrze do walki na dystans. Wymachując nad głową ostrzem rzuconym następnie w stronę wroga można owinąć łańcuch wokół jego szyi czy kończyny, po czym przez pociągnięcie obalić go na ziemię. Jest również narzędziem, które zarzucone na mur, drzewo itp. umożliwia wspinaczkę w trudno dostępne miejsca. Za pomocą shoge można też np. skrępować swoją ofiarę.

Hankyu:
Łuk hankyu wraz ze strzałami zajmuje niewiele miejsca, łatwo go przenosić przy sobie, nie zawadza podczas skradania się, nie wystaje znacząco poza obrys sylwetki ninja. I dlatego właśnie jest używany przez wojowników nocy.

Manrikikusari:
Jako broń wykorzystywane podobnie jak europejski cep bojowy. Doskonałe również do duszenia. W przypadku manrikikusari wyposażonego w dłuższy łańcuch, również do oplatania wroga czy jego broni. Krótszy obciążnik może być wydrążony w środku i skrywać dawkę proszku np. o działaniu oślepiającym, który po uderzeniu w przeciwnika wzbija chmurę pyłu i oślepia go na krótki czas, czyniąc znacznie łatwiejszym celem.

Shikomi-zue:
Przypomina klasyczny kij bo, ale po błyskawicznym rozłożeniu okazuje się skrywać groźniejszą broń: zwykle ostrze lub łańcuch. Doskonały oręż dla ninja podróżujących w przebraniu, np. mnicha.

Kusarigama:
Klasyczna i jedna z ulubionych broni ninja: łatwa do ukrycia, mająca wiele zastosowań i występująca w rozmaitych odmianach (manrikikusari jest jedną z nich). Praktycznie jest to kama z umocowanym łańcuchem, na końcu którego znajduje się obciążnik. Obciążnik ten może zostać użyty do ogłuszenia wroga, albo wyrzucony wraz z rozwiniętym łańcuchem w kierunku przeciwnika aby opleść jego szyję czy kończynę i powalić na ziemię, opleść i wyrwać trzymaną w ręku broń itp.

Nageteppo (bomba wydmuszkowa):
Bomba wydmuszkowa jest to skorupka jajka wypełniona lotnymi substancjami o rozmaitym działaniu. Po rzuceniu i trafieniu w cel skorupka nageteppo pęka i w powietrze wzbija się chmura pyłu. Pomijam tu opis efektów działania środków chemicznych, bo te mogą być różne: od oślepiających, przez usypiające, dymne, paraliżujące aż po śmiercionośne.