Materiały i przybory

Artyści japońscy by dojść do perfekcji w kaligrafii, ćwiczą cierpliwie przez całe życie. Początki są trudne ponieważ trzeba w sobie wyrabiać nie tylko pewną rękę ale także koncentrację.

Oprócz umiejętności samego kaligrafia liczą się także materiały i przybory, z których korzysta. Należy pamiętać, że nie powinno się korzystać z innych niż tradycyjnych, specjalnie do tego przeznaczonych pędzli, tuszów oraz papieru. Wszystkie te przyrządy od okresu Kamakura trzyma się w specjalnej szkatułce (sudzuribako).

W miejscu pracy powinna się ponadto znaleźć filcowa podkładka, która zapewniać ma miękkie i wygodne podłoże oraz podłużny ciężarek, służący do przytrzymywania papieru.

Istnieje kilka rodzajów pędzli. Są one w większości przeznaczone dla profesjonalistów i rozmiar ich zależy od planowanej wielkości pracy. Zwykle używany jest gruby pędzel (fude), który wykonany jest z włosia końskiego lub psiego. Po każdym jego namoczeniu w tuszu należy dopilnować by jego czubek miał spiczasty kształt. Rączka pędzla powinna być wykonana z bambusa. Artyści ponadto, używają cienkiego pędzelka do podpisywania swoich prac, oraz czasami do tworzenia ilustracji.

Papier (hanshi) używany do kaligrafii charakteryzuje się tym, iż z jednej strony jest on chropowaty, a z drugiej gładki i błyszczący, na niej właśnie maluje się znaki. W przeszłości był on wyrabiany ręcznie. Obecnie produkuje się go w fabrykach w Japonii.

Tradycja nakazuje by tusz (sumi) wyrabiany był każdorazowo, przed rozpoczęciem pisania. Początkowo ma on formę niewielkich twardych klocków. Powinno rozrabiać się go z wodą w specjalnym, ciężkim, czarnym pojemniku (suzuri). Współcześnie jednak preferuje się korzystanie z już gotowego, płynnego tuszu.