Pliki przykłady z wykładu

Wprowadzenie

1.Dystrybucje i wersje Javy, J2SE, JRE, JDK.
Zwróć uwagę na umiejscowienie na rysunku na stronie Java 6.0 Dokumentacja następujących elementów : javac, java, javadoc, Java Virtual Machine, Swing. Co oznaczają te elementy? Czym różnią się JRE i JDK?

2. Przeglądanie dokumentacji klas Java 2 API . Znajdź w dokumentacji opis klasy System w pakiecie java.lang , następnie opis składowej out . Jakiej klasy jest out i jakie metody służą do wyświetlania łańcuchów znakowych i wartości liczbowych?

Kompilacja i uruchamianie programów

Skompilować i uruchomić programy przykładowe z wykładu.
Etap pierwszy: kompilacja kodu źródłowego do kodu bajtowego (bytecode) rozumianego przez maszynę wirtualną javy (Java Virtual Machine). Przykład:
$ javac IfSample.java
Zwróć uwagę na plik który powstał w wyniku kompilacji: IfSample.class
Plik ten można wykonać w każdym środowisku w którym występuje JVM, niezależnie od systemu operacyjnego, bez ponownej kompilacji - jest to przenośność kodu.
Etap drugi: uruchomienie kodu programu w środowisku JVM
$ java IfSample
Zwróć uwagę, że teraz jako argument polecenia podajemy nazwę bez rozszerzenia (.class). Tak naprawdę podajemy nazwe klasy, która zawiera statyczną, publiczną metode main i od tej metody zaczyna się wykonywanie programu.
Zasada:
Nazwa pliku z kodem źródłowym musi być taka sama jak nazwa jedynej klasy publicznej w tym pliku. Wielkość liter jest istotna.

Pierwsze programy

1.
Skompiluj i uruchom program WitajData.java Zwróć uwagę na insturkcję import . Znajdź w dokumentacji klasę Date . Znajdź metodę toString(). Metoda ta jest wywoływana za każdym razem gdy spodziewany jest łańcuch znaków a znajdowany jest obiekt (dokładniej - referencja czyli odwołanie do obiektu).

2.
Na podstawie kodu WitajData.java napisz własny program wypisujący na ekranie "Witaj Świecie". Pamiętaj o zasadzie dotyczącej nazewnictwa klas i plików.

3.
Program Szkielet.java ilustruje ogólną budowę pliku pliku źródłowego Javy. Zwróć uwagę na to, że w Javie nie ma zmiennych globalnych ani funkcji istniejących poza klasami. Każda metoda (funkcja) musi być składową jakiejś klasy (również metoda main!). Zmienne mogą istnieć jako składowe klas (czyli pola) albo lokalnie w metodach (np. liczniki pętli, zmienne pomocnicze). Zasięg zmiennych lokalnych jest ograniczony tylko do bloku w którym są zdefiniowane.
W programie Szkielet.java uzupełnij kod w następujący sposób:
W KlasaA dodaj pole typu integer, w KlasaB dodaj bezparametrową metodę typu void wyświetlającą komunikat na ekranie.
W klasie Szkielet w metodzie main() stworz obiekt klasy KlasaB i wywołaj twoją nową metodę.

4.
Zmień fragment kodu TylkoDane.java w program, który można skompilować i uruchomić. Dopisz metody wyświetlające wartości pól tej klasy. Wywołaj utworzone metody.

5.
Zmodyfikuj kod tak, aby wartości zmiennych były przypisywane w metodzie main nowej klasy publicznej. Pamiętaj o stworzeniu obiektu klasy TylkoDane oraz nazewnictwie klas i plików.

6.
Uruchom program StaticTest.java . Zwróć uwagę na słowo kluczowe static .
Usuń komentarze z instrukcji w metodzie main() i zaobserwuj komunikaty kompilatora. Napisz własną klasę z jednym polem statycznym o nazwie licznik typu int, jedną metodą statyczną incr(), która zwiększa wartość pola licznik o jeden. Wywołaj kilkakrotnie metodę incr() i wyświetl wartość licznika.

7.
Programy z zadania 3 i 5 uzupełnij o kod służący do generowania dokumentacji, a następnie wygeneruj go poleceniem javadoc:
$ javadoc -author -private DocTest.java
Rezultaty obejrzyj w przeglądarce internetowej. Przykład kodu do automatycznej dokumentacji: DocTest.java (więcej informacji o javadoc znajdziesz tutaj)